Namibië

27-08-06 tot 30-08-06    Fish River Canyon - Keetmanshoop - Maltahöhe

De grensovergang bij Vioolsdrif verloopt gemakkelijk en snel, het carnet schijnt niet gestempeld te hoeven worden omdat Zuid-Afrika, Namibië en ook Botswana tot dezelfde 'customsunion' behoren. We rijden naar de Fish River Canyon waar we overnachten op de Ais Ais campsite (Camping € 18 per campingplaats max. 8 personen, plus €9 p.p. entree voor het park, maar dit entree zou dan ook de volgende dag nog geldig zijn, afwachten of dit echt zo is). De campsite ligt prachtig tussen de bergen, ziet er keurig uit en er is een kookgelegenheid. De volgende dag rijden we via Hobas naar het uitzichtspunt bij de Fish River Canyon, inderdaad kunnen we zo doorrijden als we het papiertje laten zien.

Vanaf het uitzichtspunt wandelen we een paar kilometer naar het punt waar vandaan de Hiking Trail door de Fish river canyon begint, ook hier genieten we van het uitzicht. Daarna rijden we verder naar Keetmanshoop, een grotere plaats zodat we internet kunnen gebruiken. We betalen voor 2 nachten op de Municipality Camping in Keetmanshoop, (€22 voor 4 pers. + auto) dure campsite en het is het geld absoluut niet waard. We lopen een rondje door Keetmanshoop, eerste indruk is veel vervelende bedelende mensen, overal tralies voor de winkels kortom geen prettige gevoel om hier rond te lopen. We voelen er alle vier (Hillary en Daniel reizen nog steeds met ons mee, het bevalt ons allemaal prima!) hetzelfde over, ook de campsite geeft 'de creeps', het is er niet prettig. We zien al wel snel een bewaker het terrein op komen, worden wij en de andere camper die op het terrein staan hopelijk in ieder geval goed bewaakt vannacht. We houden alles goed dicht want de bomen zitten hier vol met muizen, schattig maar die wil je niet in de auto hebben. We besluiten de volgende dag dat we hier niet nog een dag langer willen blijven, helaas is een refund niet mogelijk, weer van geleerd altijd maar voor 1 nacht betalen, ook al is het de bedoeling 2 nachten te blijven, wel sonde van het geld. We rijden eerst naar het Quivertree forest en de 'Giants Playground' (allemaal vreemd gestapelde rotsformaties), dit lag net iets buiten Keetmanshoop, achteraf hadden we veel beter hier kunnen kamperen, dit was een prachtige kampeerplek geweest. Daarna rijden we door naar Maltahöhe, nog een flink stuk rijden, maar zo kunnen we de volgende dag in 1 keer doorrijden naar Sesriem. Maltahöhe had meerdere campings, we kozen voor de Daweb Guestfarm, net buiten het centrum, want ook dit stadje maakte geen prettige indruk. De Daweb Guestfarm (€ 13 voor 2 pers.), was een prima plek, we moesten even wennen aan de prijzen, want alles is hier flink duurder dan in Zuid-Afrika, maar alles zag er hier netjes uit en het was een mooie prettige plek om te staan. Maltahöhe is een klein stadje we konden gelukkig wel diesel tanken en 'blikvoer' kopen voor de komende dagen, verse spullen waren hier bijna niet te vinden. De prijzen in de supermarkten zijn flink duurder dan de prijzen in Nederland en dat terwijl de mensen hier veel minder verdienen, vandaar ook dat de mensen er vaal slecht uit zien denken we.

30-08-06 tot 04-09-06    Sesriem - Sossusvlei - Swakopmund

We vertrekken op tijd richting Sesriem, het is vannacht flink gaan waaien, we hopen dat dit minder wordt. Helaas als we in Sesriem aankomen is de wind enkel maar toegenomen en op de camping is het een zandstorm. We hebben echter weinig keuze, dus besluiten om toch maar in de zandstorm te gaan kamperen. (Camping € 28 per campingplaats max. 8 pers., entree €9 p.p. ook hier is de entree nog geldig voor de volgende dag.) We zien het niet zitten om in deze storm te komen dus gaan we met zijn viertjes, gezellig knus, uit de wind en het zand, in de auto zitten en eten een broodje worst en koude groentes. We besluiten de daktent niet op te zetten want we willen morgen om 5.00 op staan, en om dan eerst in de storm de tent af te breken... plus dat we waarschijnlijk in deze storm toch niet echt lekker zullen slapen. Wij slapen dus voor het eerst in de auto, wel een beetje improviseren want de auto ligt nu natuurlijk vol met spullen van 4 personen. Daniel en Hillary worden bijna weggeblazen in hun tentje, maar het tentje heeft de storm weten te overleven. We zijn blij als de volgende ochtend om 5.00 uur de wekker gaat, want niemand heeft lekker geslapen, helaas zijn onze gebeden niet verhoord want de wind waait nog net zo hard als gisteren. Om 5.15 uur gaat het hek open en rijden we naar de Sossusvlei, ongeveer 60 km verderop, deze weg is kort geleden geasfalteerd dus dit rijdt prima. We zien onderweg spiesbok, springbokken en struisvogels en genieten van de duinen om ons heen. We rijden eerst naar Dune 45, de bekende duin, waar we de zon zien opkomen, we lopen de duin een stukje omhoog, maar al zand happend loopt dit niet echt lekker, dus we lopen niet helemaal naar de top. Daarna rijden we echt naar de Sossusvlei, de laatste 5 km is alleen voor 4x4 auto's, best even spannend hoor door het losse diepe woestijnzand heen met de auto. Maar gelukkig blijkt Casper al aardig goed 4x4 te kunnen rijden, want we komen door het stuk heen zonder vast te zitten en zonder de banden spanning te verlagen.

Na de zandstorm van afgelopen dag en nacht hebben we weinig zin om nog een dag in het niets te kamperen, we waren van plan in Solitaire te overnachten, maar in plaats hiervan besluiten we toch maar in een keer door te rijden naar Swakopmund, een flink stuk rijden nog. In Swakopmund overnachten we op de campingplaats bij Desert Sky (€13 voor 2 pers.), een backpack die een paar kampeerplaatsjes heeft. We genieten hier van een heerlijke douche en de mogelijkheid om in een echte keuken te koken en aan tafel te eten, Daniel kookt heerlijke spaghetti, wel luxe om niet altijd zelf te hoeven koken. We zullen de komende dagen in Swakopmund blijven om inkopen te doen, wat dingen aan de auto te doen, internet te kunnen bijwerken en een beetje uitrusten, want we hebben de afgelopen week flink doorgereden. We overleggen met Daniel en Hillary, die willen in ieder geval nog wel tot aan Botswana met ons mee blijven rijden, het bevalt ons ook prima, dus we zullen voorlopig nog met zijn viertjes blijven rond reizen. Maandagochtend rijden we langs een winkel waar ze naar ons roofrack wilden kijken of het nodig was om dit te verstevigen. Er waren 2 mannen van een bedrijfje dat dit zou kunnen doen naar deze winkel gekomen, 3 man sterk werd ons roofrack beoordeeld en de eenduidige conclusie was dat het roofrack zeker stevig genoeg was, versteviging was absoluut niet nodig! Enkel regelmatig even controleren of de pootjes nog goed vast zitten, maar dat waren we toch al van plan.

04-09-06 tot 06-09-06    Cape Cross Seal Reserve - Rooiberg Campsite

Na de 'roofrack-keuring' rijden we naar Cape Cross Seal Reserve (€4,5 p.p.), het strand ligt hier overvol met honderden seals. Erg leuk om naar de seals te kijken als ze vechten, waggelen of kleintjes bij hun moeder drinken. We kamperen 40 km verderop op campsite mile 108 (€13 per campsite, max. 4 pers.), water moet je hier apart voor betalen. Het is op zich een prachtig plekje op het strand aan de zee, jammer alleen dat het erg bewolkt en mistig is. Onder een strandwandeling zien we hier meerdere dode seals en 1 levende, er kamperen hier veel mensen die hier komen vissen. De koplampen werken niet meer, dit blijkt gelukkig enkel een stekkertje te zijn wat losgeraakt is. We rijden de volgende dag naar de Rooiberg (Granietkop) campsite vlakbij de Twijfelfontein, dit is 150 km rijden. We willen een keer een 4x4 route rijden en via de Tracks 4 Africa Maps hebben we hier een off-road route gevonden. Deze route begint direct met een steil 4x4 stuk omhoog een bergje op, meteen duidelijk dat deze route niet haalbaar is met een gewone auto. Voor de zekerheid stappen de passagiers uit en Casper weet de auto in 1 keer veilig boven te brengen. Het is een prachtige route door een bergachtig landschap heen en we zien veel springbokken, struisvogels en zebra's. Het grootste gedeelte van de route is goed begaanbaar, geen moeilijk 4x4 terrein. In een groene oase in een dal houden we even een korte pauze, we komen er hier achter dat de handrem al een stuk aan staat, oeps das natuurlijk niet zo heel slim! Wat een trekkracht heeft deze auto dat je door terrein kan rijden, zonder te merken dat de handrem er op staat. Dat wordt voor de zekerheid even een garage opzoeken om te kijken of de remmen nog goed zijn.... Vlak na deze korte pauze komt het moeilijkste stuk van de route, inderdaad een lastig steil stuk omhoog, waarbij Casper 1 keer even vast komt te zitten (1 wiel slipt in los steengruis), maar even achteruit laten rollen en daarna weer verder omhoog. Het ziet er van buiten erg spectaculair uit, zeker als 1 band een flink stuk los komt van de grond, is het best even spannend, maar Casper krijgt de auto veilig boven. Net als we denken dat we het lastigste stuk gehad hebben, begint het echt even lastig te worden als we opeens weer door diep los zand moeten en tegelijkertijd het route apparaat niet meer verder mee willen werken, dus we even niet meer weten welke kant we precies op moeten. (Het is onvoorstelbaar, er zit hier niets maar toch lopen er hier verschillende 4x4 wegen door het niets heen). Gelukkig hebben we voor de routeplanner als alternatief nog de GPS en de laptop mee en weten we ook zonder vast te komen zitten het losse zand door te rijden, maar dit was best even spannend. Digitale kaarten zijn erg handig, want deze routes staan niet op gewone kaarten, maar dit is ook direct een groot nadeel want elektronica kan kapot gaan. We zijn wel erg blij dat we deze route gereden hebben want het is wel erg leerzaam, we komen er door deze route ook achter dat het ons toch niet zo handig lijkt om met 4 personen voor een langere periode off-road te gaan rijden. We besluiten dan ook uiteindelijk om de route aan te passen en eerst met zijn vieren naar Etosha te gaan en daarna met zijn tweeën omhoog Kaokoland in. Net na het lastige stuk door het zand heen zien we onze eerste giraf van deze reis, toch wel bijzonder, dus we nemen toch even de tijd om hiervan te genieten. We rijden weer langs een hutje met vee, dus we komen weer iets meer in de bewoonde wereld, dan zijn we ook al snel bij de campsite, die naar ons idee echt in de middle of nowhere ligt, dit is niet echt zo want er loopt ook een 'gewone' route naar deze campsite toe. De Rooiberg/ Granietkop campsite ligt op een prachtige plek, na een inspannende dag een heerlijk plekje om weer even tot rust te komen, we zijn de enige die hier kamperen. De campsite ligt naast een berg van rotsen en toilet, douche en wasruimte zijn tussen de rotsen ingebouwd, erg mooi gedaan een aanrader om hier heen te gaan.

07-09-06    Kamanjab - Otjitotongwe Cheetahfarm

De volgende dag rijden we via gravelwegen via Khorixas naar de Otjototongwe Cheetahfarm in Kamanjab (€11 per persoon kamperen + cheetahs). Als we hier aankomen gaan we eerst naar de tamme cheetahs, want later op de middag komt er nog een grote busgroep. Er lopen drie tamme cheetahs rond die je als de eigenaar van de farm erbij is mag aaien. De cheetahs zijn echt net als grote poezen, die heerlijk knorren als ze geaaid worden en genieten van de aandacht. Ook vinden ze het heerlijk om je helemaal af te likken, even eng in het begin (poezen bijten soms ook uit speelsheid, als zo'n poesje bijt....) maar de cheetahs bijten echt niet. Erg bijzonder om zo tussen twee cheetahs in te zitten. We rijden daarna door naar de campsite, waar we een mooi plekje hebben om de lier een keer uit te proberen/ opnieuw op te rollen, dit lijkt allemaal goed te werken. Het is druk op de campsite met twee grote busgroepen, helaas zijn we niet de enige die dit mooie plekje weten te vinden. Eind van de middag gaan we, samen met de busgroepen, in 2 grote aanhangwagens de 'wilde' cheetahs voeren, we worden weer even herinnert waarom we geen groepsreis willen doen! De cheetahs (ongeveer 15) zijn niet echt wild, want ze zitten achter een hek en worden iedere dag gevoerd, maar ze hebben hier wel alle ruimte. In de omgeving is een overschot aan cheetahs en hier is de lokale bevolking niet blij mee omdat ze vee vangen, dat is de reden dat deze cheetahfarm is opgezet. Op een aparte plek zit nog een cheetah met 2 jonkies, ook erg leuk om te zien. De volgende dag rijden we eerst langs de Falkenberg garage (falkuni@iway.na), om de remmen te laten controleren en om de uitlaat te laten lassen, de uitlaat zit op 1 plek niet meer goed vast. De uitlaat wordt weer vast gelast en de remmen zien er nog goed uit (wel wat sneller gesleten dan normaal), die gaan voorlopig nog wel even mee. Deze kleine controle kost ons €22,  voor ruim een uur werk. De garage is van Duitsers die zelf in een Unimog heel Afrika doorgereisd hebben, in het regenseizoen is deze garage ook het bergingsbedrijf voor mensen die in dit gebied in een rivierbedding stranden. We krijgen hier ook tips voor onze route door Kaokoland, waar we wel en vooral ook niet heen moeten gaan.

07-09-06 tot 10-09-06    Etosha

Na het onderhoud van de auto rijden we via een prima asfaltweg naar Etosha, we rijden eerst naar Okaukuejo campsite (€27 per kampeerplek, max 8 pers. + € 9 entree p.p.) . Al vanaf 's ochtends hangt er een hele dreigende donkere lucht, dat belooft niet veel goeds. We gaan onze eerste gamedrive maken, we zien olifanten, giraffen, gemsbok, springbokken, impala's, zebra's, struisvogels en verschillende soorten vogels. Al snel wordt het heel erg donker en zitten we midden tussen het onweer in, op zich heel mooi al die bliksemflitsen, maar niet zo prettig. In de stromende regen zien we bij Nebrownii (vlakbij de campsite) veel auto's stil staan, we zien eerst een groep olifanten, maar wat beter kijken blijkt er ook een groep van 5 leeuwen te liggen. Wat een geluk meteen de eerste dag al leeuwen zien! Ze zijn best dichtbij, ongeveer 15 meter maar door het noodweer is het erg donker en is het moeilijk een mooie foto te maken. Het begint ook al snel heel hard te regenen en dus de leeuwen kruipen dicht tegen elkaar aan om zich een beetje te beschermen. Wij rijden nog een stukje verder o.a. naar één van de zoutpannen, dit blijkt een slecht idee in dit noodweer want de volgende dag zien we wat een zouttroep er allemaal op/onder de auto is blijven plakken. Terug op de campsite besluiten we de tent niet op te zetten, we slapen vannacht wel weer in de auto. Ook Hillary en Daniel zien het niet zitten om weg te regenen in een tentje zij zoeken onderdak in een van de afwasruimtes. De afwasruimtes bleken deze avond een gezellige plek om bij elkaar te schuilen, we ontmoeten hier een een groepje zuid afrikanen die ons uitnodigen een keer langs te komen bij hun thuis in Somerset. Rond 22.00 uur is het noodweer voorbij en besluiten we om toch de tent op te zetten, is toch comfortabeler dan slapen in de auto. 's Nachts blijkt de campsite vol te zitten met jakhalzen, deze blijken absoluut niet bang te zijn voor mensen en komen erg dichtbij de ladder van ons tentje. De volgende dag is het gelukkig droog, de lucht blijft helaas nog wel dreigend, we lopen langs de waterhole bij de campsite hier zien we nog net een neushoorn weglopen. We rijden vandaag verder naar de campsite in Halali (prijzen idem). We rijden nog een keer langs de plek waar we gisteren leeuwen zagen, helaas vandaag geen leeuwen meer hier. Weer een mooie rit met veel dieren en gelukkig vandaag geen noodweer. Eind van de middag (precies met zonsondergang sluiten de hekken en moet je terug zijn op de campsites in het park) maken we nog een rondje met de auto door het park en zien we ook een hartebeest, wildebeest en kudu's. Ook rijden we zo'n 20 minuten achter een olifant aan die absoluut geen zin heeft om voor ons aan de kant te gaan, we zijn gewaarschuwd zeker voor olifanten alleen dus durven er pas langs te gaan als de olifant echt even goed aan de kant gaat om een hapje te eten. Het heeft ook wel wat om een tijdje zo dicht achter een olifantenkont aan te rijden. 's Avonds zien we bij de waterhole op de campsite (de waterholes zijn verlicht dus daardoor kun je alle dieren goed zien) een kudde van ongeveer 20 olifanten met heel veel jonge olifanten en 2 neushoorns. We blijven hier een tijdje om te genieten van deze prachtige beesten. De volgende dag is er bij de waterhole op de campsite niet veel te zien dus rijden we verder richting de Namutoni campsite, vlak voor de campsite bij Chudop in de buurt liggen 3 leeuwen.

De leeuwen hebben eerder op de dag een wildebeest gevangen, 2 van de leeuwen liggen naast de prooi te luieren, 1 andere ligt een stukje verderop, om de leeuwinnen heen zwermen heel veel jakhalzen. Ook rijden we een tijdje achter een grote kudde zebra's aan, die midden op de weg loopt en weinig zin heeft aan de kant te gaan, erg leuk al die zebrakontjes. Eind van de middag gaan we nog een keer terug naar deze plek, er zitten nu nog 2 leeuwinnen die smakelijk om de beurt van de prooi genieten. Bij de waterhole op de campsite is vanavond enkel 1 olifant te zien, verder blijft het hier rustig. Op de campsite zelf is wel heel veel wild life aanwezig, het zit er vol met wilde zwijnen, jakhalzen en honeybadgers. Heel vreemd op de andere campsite hingen volop papiertjes met waarschuwingen dat je geen voedsel moest laten slingeren en op deze campsite liggen alle deksels naast de vuilnisbakken en hangen deze waarschuwingen er niet. Onder het koken moeten we dan ook heel voorzichtig zijn dat de jakhalzen niet te dichtbij het eten komen. De volgende ochtend rijden we nog een keer langs de leeuwenplek en zien we 2 andere leeuwen. Er is ondertussen weinig meer over van het wildebeest, de jakhalzen zijn aan het vechten om de laatste beetjes. We rijden naar de Chudop waterhole waar we bijna 2 uur stil blijven staan, genieten van de verschillende beesten die hier langs komen, het is enorm druk bij deze waterhole, zoveel verschillende beesten hebben we nog niet eerder op 1 plek gezien. We zien hier enorm veel kudu's, zebra's, wildebeesten, giraffen, springbokken, impala's, wild zwijn en gemsbok, als het wild naar je toe komt lopen hoef je geen hele stukken te rijden. Daarna rijden we naar de waterhole bij kalkheuvel, hier is het erg druk met impala's, maar vlak in de buurt liggen ook 2 leeuwinnen onder een boom te luieren. De impala's zijn alert, lijken te weten dat de leeuwen daar liggen maar lijken niet echt bang te zijn. We zijn helemaal verbaasd als 1 impala rustig vlak voorbij de 2 leeuwinnen loopt, deze leeuwinnen hebben blijkbaar nog een volle buik en de impala's lijken dit aan te voelen. Een aanval van de leeuwen zal er dus waarschijnlijk niet inzitten vandaag, dus rijden we verder richting de uitgang van het park, een prachtige laatste dag in Etosha, heel veel dieren gezien deze laatste dag!

10-09-06 tot 14-09-06    Tsumeb

Via een prima asfaltweg rijden we naar Tsumeb, waar we kamperen bij de Mousebird Backpack (€5,5 p.p.), kamperen bij backpacks bevalt ons prima, slapen in ons eigen tentje en verder gebruik maken van de faciliteiten in de backpack, net wat luxer dan kamperen en hier in Namibië ongeveer even duur als op een camping. Tsumeb is een leuk stadje, erg groen met veel kleurige bloemen, heel opvallend na de droge landschappen van afgelopen weken, ook hier is het erg droog maar blijkbaar sproeien ze hier heel veel om alles zo mooi groen te houden. Het is een klein stadje maar we verbazen ons dat we er alles kunnen vinden wat we nodig hebben, alleen jammer dat het internet erg traag is. We kopen nog wat campingspullen, doen weer wat onderhoud aan de auto en gaan op zoek naar een nieuwe pomp voor de dieselreservetank, want deze is kapot. Gelukkig komen we er in Etosha achter dat deze pomp kapot is, want in Kaokoland waar we straks heen gaan was dit veel vervelender geweest, hadden we voldoende diesel gehad, maar hadden we moeilijk moeten doen om deze diesel in de gewone tank te krijgen. Gelukkig lukt het om in Tsumeb een nieuwe pomp (nog lastig want moet 24V pomp zijn) te kopen en te laten monteren bij Bosch Diesel Electric, ook laten we meteen de elektrische afsluiter die tussen de reservetank en de gewone tank gemonteerd is er tussen uit halen. Deze is gemonteerd omdat te voorkomen dat de reservetank automatisch overloopt in de gewone tank, echter met afsluiter is dit probleem hetzelfde, maar nu hebben we ook problemen om de reservetank volledig te vullen. We hoopten dat zonder afsluiter de reservetank in ieder geval weer gewoon te vullen is, maar helaas blijkt dit niet zo te zijn, nog maar verder zoeken waar dit aan ligt. We laten in Tsumeb (bij auto executive repair) ook al het zout van de auto afspuiten wat er in Etosha opgekomen is, want al dit zout is niet zo goed voor de auto.

14-09-06 tot 17-09-06    Outjo - Palmwag - Purros

Vandaag rijden we door naar Outjo om vanaf hier omhoog richting Kaokoland te rijden. Onderweg naar Outjo zien we heel veel baboons vlak langs de weg, het verbaast ons dat we in Etosha helemaal geen baboons gezien hebben en dat we hier vlak langs de weg niet ver bij Etosha vandaan, heel veel  van die beesten zien. Outjo is een veel kleiner plaatsje dan Tsumeb, maar gelukkig met een veel betere internetverbinding dus hier lukt het ons wel weer om de website bij te werken. Ook in Outjo wilden we bij een backpack kamperen, maar de backpack die in de lonely planet staat blijkt niet meer te bestaan, dan toch maar naar een camping. Geen slechte optie want we vinden een prachtig plekje op de Buschveld Park Campsite (€5,5 p.p.) vlak buiten het dorp, een mooi gelegen, keurig onderhouden groene campsite met zwembad. Vanaf Outjo rijden we naar Khorixas, vanaf hier rijden we een klein stukje dezelfde gravelweg die we eerder ook al gereden hebben, vlak langs twijfelfontein en petrified forest (versteende woud, hele oude versteende boomstammen die veel in dit gebied liggen). Dit is een prachtig heuvelachtig stuk dus helemaal niet erg om nog een keertje te rijden. De route blijft mooi heuvelachtig en onderweg zien we een giraf vlakbij de weg en springbokken. In Palmwag zitten meerdere campsites, wij kiezen voor de Mbakonja River Campsite (€3 p.p.) die 50 km bij Palmwag vandaan ligt, op de route richting Sesfontein, 5 km van de hoofdweg vandaan. Een goede keuze want deze campsite ligt prachtig tussen de heuvels, de campsite wordt gerund door een familie die vlakbij in het 'dorpje' (1 familie 3 huisjes) woont. Elektriciteit is er hier niet, als vader thuis is wordt de waterpomp voor ons aangezet zodat we wel stromend (warm) water hebben. Er loopt een groep kamelen langs om bij de waterpomp te drinken, we hadden hier geen kamelen verwacht en informeren hoe dit zit. De kamelen horen bij de Save the Rino Trust Foundation, die 5 minuten lopen vanaf de campsite zit. Er zitten hier 7 mannen voor onbepaalde tijd, met de kamelen verkennen zij de omgeving en gaan op zoek naar neushoorns, deze info geven ze dan weer door aan het hoofdkantoor in Palmwag. Het project lijkt te werken er zouden in 1991 nog minder dan 20 neushoorns zijn, nu zitten er weer 50 a 100 neushoorns in deze omgeving. Vanaf Palmwag rijden we via Sesfontein naar Purros, een prachtige maar erg hobbelige route, veel wasbord en stenen op de weg, we rijden 3 uur over ruim 100 km. Het uitzicht onderweg is prachtig, heuvelachtig en we zien een paar gemsbokken en struisvogels onderweg. De camping in Purros  hadden we van anderen gelezen dat het hier erg mooi was, dit klopt volledig echt een aanrader om heen te gaan, prachtig hier! De camping ligt op de afslag net voor het dorpje zelf, de camping ligt heel mooi verscholen tussen een groene oase midden in de heuvels. De Purros community campsite/  Ngatutanga Camp (ruim €4 p.p.) bestaat uit 5 zeer ruime campingplaatsen met eigen douche/ toilet, de campsite was echter 'vol' (naar ons idee was er nog meer dan genoeg plek) maar we mochten gebruik maken van de douche/ toilet van anderen. Voor het eerst dat we op een campsite staan waar iedereen eigen sanitair heeft, erg luxe en dat in een prachtige omgeving en niet duur. De douche en wc zitten helemaal ingebouwd in grote bomen, ook dit is erg mooi gedaan. Er komen hier ook regelmatig woestijnolifanten op bezoek, dit was te zien aan de drollen die er volop lagen, wij hebben deze echter niet gezien, wel jammer maar wel veiliger voor de daktent.

17-09-06 tot 20-09-06    Opuwo - Epupa Falls - Ruacana

De volgende dag vertrekken we richting Orupembe, we willen proberen hier te kamperen want in een keer naar Opuwo is nog een flink stuk. Het eerst stuk rijdt Sylvia (Casper heeft de rest van de reis steeds gereden) want Casper heeft even genoeg van het rijden op de hobbelige gravelwegen. Weer een mooi stuk vol prachtige heuvels en we zien hier hererovrouwen en de eerste himbavrouwen, volgens de kaart is dit stuk 'bad road' maar het valt ons erg mee het is hobbelig maar zeker niet slechter dan de 'gravelweg' van gisteren. In Orupembe zoeken we tevergeefs naar de campsite, er staan nog wel wat bordjes en we rijden door een mooie oase maar we vinden geen campsite. Het is nog aan het begin van de middag dus we besluiten nog maar een stuk door te rijden en te kijken hoever we vandaag kunnen komen. Na een lastiger stukje weg rijdt Casper weer verder, een goede beslissing want op dit stuk wat volgens de kaart weer gravelweg is, zitten een paar best lastige echte 4x4 stukjes, vooral diep zand en diepe verharde rivierstromen maken het soms even erg spannend, maar het grootste gedeelte van de route is goed te rijden, beter dan het continue gehobbel de dag ervoor. Het uitzicht wordt steeds mooier, achter iedere heuvel zien we weer een nieuw spectaculair uitzicht, deze route die de garage in Kamanjab had geadviseerd is inderdaad echt een aanrader! We komen langs een aantal oases waar volop palmbomen groeien en zien steeds meer himbadorpjes, de himba's worden steeds westerser bij ieder dorpje zien we 1 auto en regelmatig ligt het in de droge rivierbedding naast het dorpje vol lege bierflesjes. De himba's langs de weg maken gebaren lijkend op zwaaien, ze willen waarschijnlijk iets hebben, want himba betekend 'those who ask for things', we zwaaien maar gewoon terug. Ondertussen zijn we al een flink stuk opgeschoten en het laatste stukje naar Opuwo is echt gewoon gravelweg dus we besluiten door te rijden, we komen om 18.30 aan in Opuwo, mooi op tijd de zon gaat hier rond 19.00 uur onder. Vandaag was een lange maar kortweg prachtige dag, volop genoten vandaag! We kamperen bij Kunene Village Camp (€5,5 p.p.), in vergelijking met de vorige nachten vinden we dit niet goedkoop voor een basic camping. Via een redelijke gravelweg en een niet spectaculair mooie route rijden we verder omhoog richting de Epupa Falls, ook nu onderweg weer veel himba's. Bij een aantal dorpjes staat een bordje dat bezoekers welkom zijn, misschien op de terugweg maar eens een kijkje gaan nemen. In Epupa is het niet moeilijk de campsite te vinden, langs de Kunene rivier  liggen 3 campsites naast elkaar daarachter loopt de weg en daarachter staan her en der himba hutten, echt nog een klein dorpje hier, waar heel veel toeristen komen, want de campings zijn erg druk.

Wij kamperen bij de eerste camping Epupa Falls camping (€5,5 p.p.), de campings liggen prachtig aan de rivier/ de watervallen tussen de palmbomen. We maken een leuke wandeling naar het mooiste uitzichtpunt op de Epupa Falls, prachtig wel erg warm om midden op de dag hier te lopen. We hebben een prachtig uitzicht over de watervallen en over Angola dat aan de overkant  van de rivier ligt. Genoeg prachtige himbavrouwen in de buurt van de camping, dus maar eens kijken of we een mooie foto kunnen nemen, zonder geld te betalen. We hebben een fotoprintertje meegenomen, misschien dat ze het leuk vinden om een foto te krijgen van zich zelf? De himbavrouw begrijpt geen engels maar via via kan ik duidelijk maken wat ik wil en de dame wil nu graag voor me poseren samen met haar kindje. De himba's kunnen de foto's van zichzelf wel waarderen en al snel zijn er meer vrouwen en mannen die graag willen poseren, erg leuk dat je op deze manier een leuke foto kunt maken. Hopelijk zijn er nog meerdere dorpjes waar nog geen toerist met fotoprintertje is langs geweest. 's Avonds maken we gezellig een kampvuurtje, we zitten hier aan het water maar gelukkig valt het hier erg mee met de muggen. Vanaf Epupa rijden we eerst een stukje dezelfde weg terug richting Opuwo en nemen daarna de afslag richting Ruacana. We rijden weer een heel stuk langs de Kunenerivier, hier zitten meerdere campsites maar toeristen zien we hier bijna niet, wel heel veel kleine (himba)dorpjes. Het wordt hier wel de Namibische Riviera genoemd, wij kunnen dit niet helemaal plaatsen. Het laatste stuk wordt het weer heuvelachtiger en dan zien we al snel de enorme stuwdam/ elektriciteitscentrale bij Ruacana liggen, vroeger lag hier een mooie waterval maar dit water wordt nu gebruikt om de elektriciteit op te wekken dus van de waterval is weinig maar over, zeker niet in deze droge tijd van het jaar. We kamperen vlak voor Ruacana bij de Hippo Pool (€5 p.p.), ook deze campsite ligt aan het Kunenerivier, nijlpaarden verwachten we hier niet te zien, de camping ligt aan een klein strandje, aardige camping erg ruime kampeerplekken. We zoeken zelf brandhout om weer een kampvuurtje te maken.

20-09-06 tot 24-09-06    Sassenheim (bij Etosha) - Tsumeb - Poppa Falls

Vanaf Ruacana rijden we weer op een prima asfaltweg verder via Oshakati, wel oppassen want je kan hier lekker doorrijden maar regelmatig staat er vee (koeien/ ezels of geiten) midden op de weg, vooral in de buurt van dorpjes is het oppassen. We komen langs een dierenziekte controlepost, gelukkig hebben we geen vlees meer want dit hadden we anders moeten inleveren, na deze controlepost staat het vee ineens weer netjes achter de hekken in plaats van midden op de weg. Vlakbij Etosha (Namutoni ingang) zien we borden staan van de guestfarm Sassenheim (€6 p.p.), we besluiten hier te stoppen in plaats van in 1 keer naar Tsumeb door te rijden. Een goede keuze want deze farm is een prachtig verzorgd plekje, er worden struisvogels en ander vee gehouden, er lopen eenden, kippen en een lieve hond en kat (ook deze kat houdt van mais...) en er vliegen mooie vogels rond. Op de questfarm komen we weer twee Duitsers op motors tegen, die we ook bij de Epupa Falls zijn tegen gekomen, 1 van hun is hier al vaker geweest en heeft nuttige tips over de verdere route richting Botswana. De volgende dag vertrekken we op tijd naar Tsumeb, zodat we rond 9.00 uur hier bij de garage (auto executive repair) aankomen. Een stabilisatorstang is afgebroken en deze willen we laten vervangen, hier is ´s middags tijd voor, ook laten we wat andere dingetjes nakijken, we worden hier weer keurig geholpen en we hoeven niet veel te betalen, zeer tevreden gaan we hier weer weg. We gaan ook nog een keer langs Diesel Electric waar me de pomp voor de reservedieseltank gekocht hebben, want het hele reservetanksysteem werkt nog steeds niet goed. Casper zoekt samen met iemand van de garage naar de beste oplossingen om te zorgen dat de tank niet meer overloopt en zonder problemen gevuld kan worden, ook hier zijn we tevreden over de service. We overnachten weer bij the Mousebird en na weer uitgebreid boodschappen te hebben gedaan vertrekken we de volgende dag op tijd richting de Poppa Falls, vlakbij de grens met Botswana. Ook nu weer rijden we via een prima asfaltweg het eerste stuk zonder beesten op de weg, later weer oppassen voor loslopend vee. Van de duitsers krijgen we de tip om de campsite aan de andere kant van de rivier (Poppa Falls Goabaca community camp) te nemen. We waren hier zelf niet zo snel uitgekomen denk ik, want we rijden eerst langs de gevangenis en dan een stuk door het niks zonder dat er bordjes staan. Wij vinden de campsite te duur voor wat je krijgt, het zijn op zich mooi gelegen ruime kampeerplekken, iedere plek met eigen voorzieningen, maar niet echt goed onderhouden en vol met wespen, na vragen wordt er een vuurtje gemaakt en hebben we een beetje warm water. De campsite ligt langs de Poppa Falls, maar deze stellen niet zo heel veel voor, gewoon een grote rivier met wat stroomversnellingen, niet echt spectaculair. De andere campsite hier schijnt nog duurder en minder goed onderhouden te zijn, de mensen hier lijken niet echt actief te zijn. Casper ligt eind van de middag nog een keer onder de auto voor de reservetank voor wat laatste aanpassingen, hopelijk werkt de tank nu eindelijk zoals het zou moeten. De volgende ochtend lopen we nog even een rond over de camping langs de rivier en dan rijden we grotendeels via asfalt naar de grens met Botswana, ook nu onderweg weer veel echte Afrikaanse dorpjes langs de weg en veel vee op en langs de weg. We gaan de grens over bij Muhembo, het oversteken van de grens verloopt heel vlot vooral in Botswana hebben ze flink tempo om alles in orde te maken, binnen een half uur kunnen we weer verder rijden.

We koken tot nu toe iedere avond zelf, vanavond eten we macaroni met groenten uit blik en tomatensaus. In de grote plaatsen zitten grote supermarkten (net als in Nederland), we komen ongeveer 1x per week in zo'n grote plaats. In de kleinere plaatsen zitten mini winkeltjes daar hebben ze meestal geen verse spullen, soms komen we een paar dagen geen winkeltje tegen. We hebben voor deze dagen altijd voldoende blikjes/ zakjes kant en klaar maaltijden mee, voldoende spullen dus om lekker en gezond te eten. De meeste campsites zijn tot nu toe nog redelijk luxe en hebben meestal gewoon stromend water en regelmatig is er zelfs gewoon elektriciteit aanwezig, we zijn benieuwd of de campsites zo luxe blijven.
De eerste 2 weken hadden we het gevoel erg druk te zijn, onder tussen hebben we aardig het juiste ritme gevonden. Het scheelt enorm dat alles in de auto nu een handig plekje heeft gekregen, de auto niet meer zo vol zit (niet meer met zijn vieren reizen) en dat we handiger zijn geworden in het inpakken van de daktent en de andere spulletjes. We staan meestal op rond zonsopgang (7.15 uur) of wat later als de zon niet direct op de tent schijnt, dan gaan we rustig ontbijten en de spulletjes allemaal inpakken. Een uur a anderhalf uur later gaan we dan meestal rijden, we stoppen meestal niet om te lunchen dit doen we meestal gewoon onder het rijden. Gemiddeld rijden we denk ik ongeveer 4 á 5 uur per dag, sommige dagen zijn korter, ander wat langer, de meeste dagen zijn we wel voor 16.00 uur ergens op een camping. Dan is er tijd om uit te rusten en de internetpagina bij te werken en wat aan de auto te rommelen, we proberen de koken voordat de zon ondergaat rond 19.00 uur wordt het hier helemaal donker.
De 'gewone 4 a 5 weken vakantieperiode' zijn nu voorbij, nu begint de echte lange reisperiode tot nu toe bevalt het nog prima, we zijn heel benieuwd hoe het zal zijn als we echt langere tijd onderweg zijn. Op af en toe wat irritaties na gaat het tussen ons in ieder geval nog goed, het is nog steeds goed vol te houden met zijn tweeën in een beperkte ruimte. Het is ook leuk dat we regelmatig andere reizigers tegen komen om een praatje te maken, zodat je niet enkel maar elkaar hebt om tegen te praten. Af en toe is er wel contact met de lokale bevolking, vooral op community (lokaal gerunde) campsites hebben we de kans om even met de lokale bevolking te praten. Lastig vinden wij vooral het grote verschil dat er is tussen ons 'rijke' Nederlanders die een 'vermogen' uitgeven om een Nederlandse auto hier heen te verschepen en 10 maanden rond te reizen, dit is voor de plaatselijke mensen hier onbegrijpelijk e is naar ons idee toch vaak een barrière om contact te maken. In Namibië hadden we (vooral bij de himba's) ook vaak het idee dat mensen iets (geld/ spullen) van je willen, op zich logisch maar wel altijd lastig. De meeste mensen spreken wel redelijk Engels, bij de himba's was ook de taal een probleem om contact te kunnen leggen.
Na de stortbui in Etosha hebben we gelukkig geen regen meer gehad, het is hier steeds warm (30+) en droog, tot aan de Epupa Falls koelde het 's avonds/ 's nachts steeds lekker af tot een aangename temperatuur, de laatste week is het 's nachts ook nog best wel warm, wel staat er regelmatig een aangenaam windje.

Nuttige info:

Diesel: € 0,80 per liter
Internet: €3 a €4 per uur
1 Euro = 8,8 Namibische Dollar
Boodschappen zijn duurder dan in Zuid-Afrika
Kraanwater is veilig om te drinken